پاسدار عفت و پاكى منم

با حيا در چادر خاكى منم

من حيا را مرزدارى كرده ‏ام

بانوان را جمله يارى كرده ‏ام



زينب
بانوى حيا و عفت
مرزبان پاكى و پاكدامنى
دختر على عليه السلام و زهرا عليها السلام;

در روز پنجم جمادى الاولى، سال پنجم يا ششم هجرت در مدينه منوره،
خواستگاه حيا و پاكى، ديده به جهان گشود .

هرچند مادر بزرگوارش را در پنج‏سالگى از دست داد، ولى ره توشه ‏هايى گرانبها
از حيا و پاكى در همين مدت كوتاه از مكتب مادر فرا گرفت .

در دوران زندگى بابركت‏خويش، مشكلات و رنجهاى فراوانى متحمل شد و بى ‏شك
مهمترينو تلخ‏ترين آن، واقعه كربلا و داستان اسارت بود
.
در تمام اين سختيها و حوادث تلخ، در كنار صبورى و بردبارى;
درس حيا و عفت را به همه آموخت (1) .

او را; ام‏كلثوم كبرى، صديقه صغرى، محدثه، عالمه و فهيمه مى‏ناميدند .

او زنى عابده، زاهده، عارفه، خطيبه و عفيفه بود .

نسب نبوى، تربيت علوى و فاطمى، همراه با لطف خداوندى،
از او فردى با خصوصيات و صفات برجسته ساخته بود،

طورى كه او را «عقيله بنى هاشم‏» مى‏ خواندند .